Z punktu widzenia cudzoziemca oznacza to, że uzyskanie zezwolenia (uprawnienia) w rozumieniu ustawy z 1920 r. jest równoznaczne z poddaniem „nabycia konkretnej nieruchomości” (tj. określonej w zezwoleniu) identycznym regułom, które znajdują zastosowanie wobec nabywcy krajowego. W sferze regulacji publicznoprawnych przyjęte ustalenie potwierdzają przede wszystkim rozwiązania ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Przewidziane w tej regulacji zasady sprzedaży i oddawania w użytkowanie wieczyste nieruchomości publicznych, tj. stanowiących własność Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego, obowiązują każdego potencjalnego nabywcę, w tym cudzoziemca.