Podstawową regulacją prawną w zakresie obrotu nieruchomości z udziałem cudzoziemców jest ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. W świede tej regulacji, zwanej dalej „ustawą z 1920 r.”, dopuszczalność nabycia przez cudzoziemców nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zależy od uzyskania stosownego zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Uwarunkowanie to nie ma jednak charakteru bezwzględnego, gdyż ustawa z 1920 r. przewiduje sytuacje, w których nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców jest dopuszczalne bez zezwolenia.